Ganz baben an de Waterkant
von Rudolf Tarnow
1.)
Ganz baben an de Waterkant
liggt Meckelborg, mien Heimatland,
un liggt woll bäten ut de Richt:
un soans kümmt de Meinung licht,
wi sünd in All’s wat achteran,
un wo man uns wat brüden kann,
gliek sünd se dor mit ehr Gefopp,
von wägen unsen Büffelskopp.
2.)
Un is dat ok in Spaß blot meint,
hett Meckelborg dit woll verdeint?
Stünn Meckelborg nich sienen Mann?
Kiekt Jug de Weltgeschicht mal an!
Hett Meckelborg sein Deil nich dahn,
dat wi hüt hoch in Anseihn stahn?
Drei Namen blot gäw ick Jug kund,
de sünd noch hüt in aller Mund!
3.)
Wer wier de Frau, de allbekannt,
ein Vörbild is’t in’t dütsche Land,
as Königin, as dütsche Frau,
un het uns wiest, wat Lew un Tru? –
Ick segg: “Luise!“ disse Klang,
diss’ Nam läwt furt in Leed un Sang,
un disse Frau vull Engelsinn,
dat wier ne Meckelbörgerin!
4.)
Wer is dat west, as Bonapart
dat dütsche Land bedrängt so hart,
wer hett ut Smach uns ruterführt?
Ji kennt em, Marschall Blücher wier’t!
Tau Leipzig in de Völkerslacht,
dor brök he Bonapartens Macht,
un reet uns rut ut Schimp un Schand’n -
un Blücher stammt ut unsen Land’n!
5.)
Wer endlich wier’t, de dütschlands Macht
vergrötert hett von Slacht tau Slacht?
Wer störr Napoleon von’n Thron
un bröchte uns de Kaiserkron?
Wer bröcht’ tau Anseihn dütsches Swiert?
Diss’ grote Held, Graf Moltke wier’t.
Un priest Du em, denn denk ok an:
ein Meckelbörger wier de Mann!
6.)
So stahn wie noch tau jeder Tied
as äbenbürtig Jug tau Sied.
Wie hewt woll nich dat heite Blaud,
doch dorüm sünd wie just so gaud.
Wie meint dat „Tru un hollen Wurt“,
dat wier von jeher „plattdütsch Ort“.
Un „dütsch“ sünd wie mit Hart un Sinn,
mit Stolz ick Meckelbörger bün!
